Nieuwe Buren: Wieger en Anouk

Buiksloterham is zo langzamerhand in een woonwijk aan het veranderen. Waar komen de nieuwe bewoners vandaan en hoe bevalt 't? Deel 1 van onze onregelmatig verschijnende serie. 

Wieger en Anouk

Wieger (45) en Anouk (46) met hun twee zonen (12 en 6) zijn een van de eerste bewoners van  Schoonschip. In december 2018 werd hun uiterst duurzame schip als een van de eerste binnen gevaren en vastgelegd aan de steiger in het Van Hasseltkanaal. Na enkele maanden afbouwen konden ze op 1 april de deur van hun oude huis aan de Saskia van Uilenburgkade in Amsterdam West achter zich dicht trekken. Inmiddels is het er goed wonen, op wat laatste zaken na die nog moeten gebeuren.

Hoe zijn jullie hier terecht gekomen?

Wieger: “Dat gaat tien jaar terug. We woonden toen nog in ons eervorige huis, in de Rivierenbuurt.”

Anouk: “Ik herinner ‘t me nog. We zaten op een zomerse dag in het park en werden gebeld door een vriendin, met een voorstel, om met een groep vrienden op het water te gaan wonen, heel duurzaam. We hadden net ons huis gekocht, dus het was super onhandig, maar we hebben toch ja gezegd. We wisten toen nog niet dat het zo lang zou duren. Het is lang een droom gebleven – een wijk ontwerpen met vrienden. Dat heeft ons ook de tijd gegeven om te beslissen dat we dit echt wilden. ”

Wieger: “Sommige deelnemers kennen elkaar al heel lang. Er is een kern van Amsterdammers. Het is echt een vriendengroep. Er wonen hier mensen met wie ik in Amsterdam op de middelbare school heb gezeten. Anderen kennen elkaar van vroeger via werk. Een jeugdvriendin van Anouk is onze buurvrouw.”

Hoe bevalt het?

Wieger: Het is zó relaxt hier. En het fietsen naar de pont en met de pont oversteken vind ik geweldig. Het is hier in Noord rustiger, prettiger. En ons huis is prachtig. Ik raak niet uitgekeken. Ik geniet elk moment van de dag van het water, dat voortdurend verandert. Er gebeurt van alles en ik probeer erachter te komen waar het door komt.”

Favoriete plek in je huis?

Anouk: “ ’s Middags zit ik graag op het terras beneden, dicht bij het water, in de zon. Aan het begin van de avond vind ik het terras boven fijn, omdat je hier zo beschut zit. En ’s avonds kunnen we vanaf de tussenverdieping de zon zien ondergaan.”

En Buiksloterham?

Anouk: “Ons buurtje hier op de steiger. Onze kinderen kunnen hier als buitenkinderen opgroeien en samen spelen. We hebben een groepsapp. De buurt als geheel voelt alsof er vaart in zit. Er hangt hier een sfeer van ‘We gaan het met zijn allen hier heel leuk maken’. Er zijn inmiddels restaurants geopend, en die zitten vol. Er heerst een gemeenschappelijkheid. Dat was ook te voelen toen de derde lichting schepen aankwam vorige maand. De hele buurt was er.”

Waar maakte je je tevoren zorgen over?

Wieger: “Waar je je zorgen over maakt als je gaat verhuizen: gaat onze zoon zijn draai vinden op zijn  nieuwe basisschool? En ook wel: waar gaan we straks brood halen hier? En misschien ook over het samenwonen als groep. Tien jaar lang zit je met elkaar te discussiëren en overwin je de irritaties, maar dat speelt zich af in een vergaderzaal. Nu is het echt.
Slapeloze nachten heb ik alleen gehad over de laatste maanden van het bouwproces. Op enig moment ben je je oude huis aan het onttakelen en is het nieuwe huis nog lang niet af. De waterpomp en de warmtepomp, doen die het straks wel? En over de balansberekening. Dat is de verdeling van het gewicht, dat moet in balans zijn. Daar heb ik echt wakker van gelegen.”

Waar doen jullie je boodschappen?

Wieger: ‘’Op het Mosveld. En in de Van der Pekstraat. Daar hebben we laatst een goede Indonesische traiteur ontdekt.”

Grootste teleurstelling tot dusver?

Anouk: “Van ‘O ja, wat een tof idee!’ tot onze verhuisdatum verliepen tien jaar. Dat kun je als een teleurstelling zien, een bron van ergernis. We hebben zoveel mogelijk geprobeerd hier juist de voordelen van te zien, dat het zo lang duurde en de deadline voortdurend opschoof. Het gaat langer duren? Fijn, dan hoeven we ons geen zorgen te maken over de verkoop van ons huis. Het wordt nog een jaar later: mooi, dan kan onze oudste zoon in elk geval de basisschool afmaken in zijn vertrouwde omgeving. Op die manier is er minder sprake van een teleurstelling. Maar er gebeurt natuurlijk veel in tien jaar, met zo’n bewonersgroep. Het was niet alleen maar gezellig. Toen we laatst ons feest hadden, hebben we daar wel bij stilgestaan.”

Ben je of ken je een recent naar Buiksloterham verhuisde bewoner? Mogen we langskomen voor een interview? Bereik ons op info@buiksloterham.nl.